คำว่าพรสวรรค์ ส่วนมากสังคมเค้าจะนิยมใช้เรียกคนที่มีความสามารถ เช่น เด็กที่สามารถเล่นดนตรีได้เก่งกว่าผู้ใหญ่ มีควาามจำที่ดีกว่าคนธรรมดา ฉลาดกว่าคนอื่นๆมากหรือเก่งเกินวัยอะไรประมานนั้น มันก็น่าแปลกว่าทำไมสวรรค์ถึงไม่ให้พรกับทุกคนนะ ^ ^
แท้ที่จริงแล้วตัวเราเองต่างหากที่เป็นให้คนพรตัวเอง ก็คือเป็นเรื่องของกรรม กรรมมี 2 ลักษณะ คือ ทำความดีเรียกว่ากรรมดี ทำความชั่วเรียกว่ากรรมชั่ว ผู้ที่ได้ทำความดีมามากกรรมก็จะส่งผลให้ได้ผลที่ดี อย่างเช่น เด็กที่สามารถเล่นดนตรีได้เก่งกว่าผู้ใหญ่ก็เนื่องมาจากอดีตเคยได้ให้วิชาความรู้ในด้านดนตรีเป็นวิทยาทานมามาก คนที่มีความจำดีกว่าคนธรรมดาสามัญก็เนื่องมาจากอดีตเคยได้ฝึกสมาธิ มีสมาธิในการเรียน การทำงาน หรืออื่นๆมามาก เมื่อถึงปัจจุบันกรรมก็ส่งผลให้เป็นผู้ที่มีความจำดี
ที่คนหรือสังคม เรียกว่า "พรสวรรค์" ก็เนื่องมาจาก ไม่ได้ศึกษาเรื่องของกรรม จึงไม่รู้ว่ามันมาเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร เหตุอะไรที่ทำแล้วได้ผลแบบนี้แบบนั้น ผู้ที่ไม่ได้ศึกษา ไม่เข้าใจเรื่องกรรม ก็เลยยกให้สวรรค์ไปว่าเป็นผู้ที่ให้พร ดังนี้แล
จะขอกล่าวถึงเรื่องของกรรมเพิ่มเติมนะครับ เรื่องของกรรมเป็นเรื่องของเหตุและผล ถ้าเราไม่สร้างเหตุแล้วผลมันจะส่งมาได้อย่างไร ผู้ที่มีอยู่มีกิน มีฐานะ มีรูปร่างหน้าตาดี สุขภาพดีไม่มีโรค มีอายุที่ยืนยาว ก็เนื่องมาจากอดีตผู้นั้นเคย ให้ทาน ถือศีล ช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก ไม่เบียดเบียนสัตว์ ช่วยเหลือสัตว์
ตรงกันข้ามผู้ที่เป็นคนยากลำบาก จะกินเข้าไปยังไม่ค่อยจะมี หน้าตาน่าเกลียด ยากจนข้นแค้น มีแต่โรคภัยไข้เจ็บ อายุสั้น ก็เนื่องมาจากอดีตผู้นั้นไม่เคย ให้ทาน ไม่นำศีลมาปฏิบัติ ดูถูกเหยียดหยามคนจนไม่ช่วยเหลือเจือจุน เบียดเบียนชีวิตสัตว์น้อยใหญ่เขาเหล่านั่นจึงต้องมารับผลอย่างนี้แล
สรุป ท่านทั้งหลายควรสร้างเหตุที่ดี เพื่อจะรับผลที่ดีจากการกระทำของตัวท่านเอง ดำเนินชีวิตไปในทางที่ถูกที่ควร ถ้าทำความดีเกินกว่าที่จะมาเกิดเป็นมนุษย์ก็จะไปเกิดบนสวรรค์ ถ้าทำความดีมากกว่าจะเกิดบนสวรรค์สามารถกำจัดกิเลสให้หมดจากจิตได้ ก็จะเข้าสู่นิพพานไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป
